◘योग म्हणजे एकता. हे स्वतःचे किंवा आत्म्याचे आणि ईश्वराचे एकत्रीकरण आहे.

◘योग म्हणजे जाणीवपूर्वक ऐक्य साधण्याचा प्रयत्न करणे, तरीसुद्धा जागरूकतेने प्रयत्न केल्याशिवाय योग होत नाही.

◘जेव्हा आपण आपल्या शरीराच्या सहाय्याने विविध आसने करतो आणि श्वासोश्वास नियंत्रित करतो तेव्हा तो हटयोग अगर क्रिया योग होतो.

◘जेव्हा आपण मनाच्या सहाय्याने एखाद्या मंत्राची पुनरावृत्ती करतो, तसेच ध्यानाद्वारे व इंद्रिय नियंत्रण करतो तेव्हा तो राजयोग होतो.

◘जेव्हा आपण आपल्या भावनांच्या द्वारे प्रयत्न करून प्रेम, भक्ती अगर काहीही विधी अगर पूजा करत असू तर त्याला भक्ती योग संबोधतात.

◘जेव्हा आपण एखाद्या कृती द्वारे निस्वार्थपणे व निरपेक्ष वृत्तीनी एखाद्याची सेवा करतो तेव्हा तो कर्मयोग घडतो.

◘जेव्हा आपण प्रयत्नपूर्वक बुद्धीच्याद्वारे भेदभाव न करता स्वतः च्या मनोवृत्तीचे अवलोकन करतो तेव्हा तो ज्ञानयोग होतो.

◘सर्व योग स्वत:ला किंवा आत्म्याला ईश्वराच्या साक्षात्काराचा अनुभव प्राप्त करून देतात.

◘आपापल्या प्रवृत्ती नुसार योगाच्या एका किंवा वरील सर्व प्रकारच्या अभ्यासाने आत्मसाक्षात्कार प्राप्त करून घेऊ शकतात.

◘योगमार्गामध्ये अहंकार अडथळा बनून येतो.

◘जो सर्वकाळ योगमार्गा मध्येच असतो तो योगी.

◘प्रेम हे दैवी प्रकाशाचे दिव्य स्पंदन आहे.

◘प्रेम हा आपला मूळ स्वभाव आहे.

◘प्रेम ही अतिशय तरल व सर्वात उच्चतम भावना आहे.

◘प्रत्येक जण प्रेमाचा भुकेला आहे.

◘जिथे प्रेम असेल तिथे टीकात्मक न्यायनिवाडा केला जात नाही.

◘प्रेमात क्षमा केली जाते, प्रेम एखाद्याला बरे करू शकते, प्रेम मार्गदर्शन सुद्धा करते, प्रेमामुळे व्यक्ती संपूर्ण पणे बदलू शकते.

◘प्रेम हे अमर्याद असते, त्याला ना कुठली सीमा आहे ना कुठले बंधन आहे.

◘शांती हे संतुलित मनाचे द्योतक आहे.

◘शांतीमध्ये संपूर्ण समाधान आहे, यामध्ये काही मागणेच नसते.

◘शांती हा जीवनाचा पाया आहे.

◘मौनातून शांतता मिळते.

◘जेव्हा आपल्या अंतरंगात इतरांमध्ये किंवा निसर्गात सुसंवाद असतो, तेव्हा शांतीची उत्पत्ती होते.

◘व्यक्तिगत शांततेमुळे, कुटुंबात शांतता येते मग कुटुंबातील शांततेमुळे सर्व समाजात शांती नांदते व सर्व समाजात शांती आल्यामुळे सर्व जगात शांती नांदू लागते.

◘शांतीच्या स्पंदनांमध्ये पृथ्वीवरील हिंसाचार नष्ट करण्याची ताकद आहे.

◘जागरूकता म्हणजे अंतरात्मा आणि बाह्य जग ह्यांना सावध आणि सतर्क राहून जाणून घेण्याची क्षमता.

◘वेगवेगळी सत्यं माहीत करून घेऊन ती नीट समजून घेण्याची आत्म्याची क्षमता म्हणजे जागरूकता.

◘जागरूकतेचे विभाजन चार निरनिराळ्या अवस्थांमध्ये करता येते त्या म्हणजे जागृत, स्वप्न, सुषुप्ती व तुरिया. या चार अवस्था शरीर मन व आत्मा यांच्या सहभागावरुन ठरवता येतात.

◘जागृत' ही जाणिवेची अवस्था बाह्य जगाशी नित्य संपर्क साधतांना असते. यांत शरीर (पंचेंद्रिय) आणि मन दोन्ही सक्रिय असतात.

◘स्वप्न' या अवस्थेमध्ये झोपेमध्ये सुध्दा जागरूकता रहाते. यामध्ये व्यक्तीचे शरीर निष्क्रिय असते पण मन मात्र कार्यशील असते.

◘सुषुप्ती ही जागरुकतेमधील गाढ झोपेची स्थिती असते जेव्हा एकही विचार नसतो. यामध्ये शरीर व मन दोन्हीही निष्क्रीय असतात.

◘तुरिया या आत्मजागरुकतेच्या अवस्थेत आत्म्याला स्वतःच्या अस्तित्वाची जाणीव होते, या अवस्थेत शरीर व मन सक्रिय नसले तरी आत्मा जागृत अवस्थेत असतो.

◘तुरिया अवस्थेत सर्वात जास्त जागरूकता असते ज्यामध्ये वरील तिन्ही अवस्था समाविष्ट असतात.

◘अंतःप्रेरणा तुरिया अवस्थेत विकसित होते. या अवस्थेत आत्मा फक्त साक्षीभावाने अवलोकन करत असतो.

◘आत्मज्ञानी व्यक्ती सतत तुरिया अवस्थेत रहाणे पसंत करतो. त्यावेळी आधीच्या तिन्ही अवस्था मात्र पडद्याआड जातात.

◘आपली जागरूकतेची पातळी ही आपल्या अध्यात्मातील प्रगती दाखवण्याचे प्रमुख साधन आहे.